ძირითადი საზომი ერთეული: ჭეშმარიტი გზა!

ყველას ისეთ გარემოში ვცხოვრობთ, რომელიც ჩვენში დიდ შთაბეჭდილებებს ტოვებს. ბავშვობაში, მშობელი იდეალია ჩვენთვის.
ყველას ისეთ გარემოში ვცხოვრობთ, რომელიც ჩვენში დიდ შთაბეჭდილებებს ტოვებს. ბავშვობაში, მშობელი იდეალია ჩვენთვის. ჩვენ ხომ ისინი გვასწავლიან ჭეშმარიტებას და ხომ მშობლები არასდროს სცდებიან. შემდეგ სკოლა, და ჩვენი იდეალი ხდება მასწავლებელი. ასეთნაირად ნებისმიერ ადამიანში სანამ მოწიფულობას მიაღწევს უამრავი იდეალი გაჩნდება, რომელზეც შეიძლება აფანატებდეს… და ბოლოს ვიზრდებით, ვეჭიდებით ცხოვრებას. სწორედ მაშინ იწყება სინამდვილის გამოჩენა.
ჩვენც ვხდებით მშობელი.
მასწავლებელი.
ან იქნებ წინამძღოლი,სახელმწიფო მოხელე ან სხვა რამ.
ან შეიძლება რომელიმე პარტიის ლიდერი.
ასეთნაირად ცხოვრებისეული გამოცდილება ჭეშმარიტებას ნელ-ნელა ფარდას ხდის და დავინახავთ იმას, რასაც მანამდე ვერ ვხედავდით. მივხდებით, რომ ყველას სახე არ არის ნამდვილი, უმეტესი სახენი შენიღბულია…
დიახ, ჩვენც გავხდით მშობელი.
მასწავლებელი ან სხვა რამ…
დიადი ღმერთი ბრძანებს: „ადამიანმა“- „რამდენი მიზეზიც არ უნდა განაცხადოს, თავადვე უკეთ უწყის თავის ფასს“.
და ბოლოს ჩვენი თავი ყველაზე უკეთ ჩვენ შევიცანით. აქედან გამომდინარე მშობლები, მასწავლებლები და ყველა სხვა დანარჩენის უფრო ახლოს გაცნობა დავიწყეთ.
ამ ყველაფრის შემდეგ დავინახეთ, რომ ადამიანს არავისზე არ შეუძლია სრულებით ნდობა. ვინაიდან არავინ არ არის სრულებით დაზღვეული. ჩვენ ხომ შუამავლები არ ვარ განსაკუთრებული დაზღვევისა და დაცულობის ქვეშ ვიმყოფებოდეთ ან მხსნელები. ჩვენ ხომ იოსები არა ვართ, როცა გაგვიჭირდება ღვთისგან სამტკიცი მოგვევლინოს. ჩვენ ხომ გამოცდის გარეშე არანაირი ცოდვა არ დაგვეკისრება.
სწორედ ესაა რეალობა, მაშ, ვენდოთ ადამიანს?!
მშობელი, მასწავლებელი, წინამძღვარი თუ რომელიმე მიმდინარეობის ან პარტიის ლიდერი, მარტოდ-მარტო ამ სტატუსებს არანაირი მნიშვნელობა არ გააჩნია, აბსოლუტური ჭეშმარიტების საზომი ვერ იქნება და არც არასდროს ყოფილა.
მაშინ უკან მხოლოდ აბსოლუტურ ფასეულობად, „ძირითადი საზომი“ ჭეშმარიტი გზა გვრჩება.
სრულყოფილი ფასეულობები, რომელთაც შეიძლება მაშინ მივმართოდ, როცა გვსურს.
უტყუარი საზომემები, იმ დროს, როცა რაიმე გადაწყვეტილებას ვიღებთ.
სწორედ ამ პრინციპების საფუძველზე შესაძლებელია კარგი მშობლის, კარგი მასწავლებელის, კარგი წინამძღოლის, კარგი ლიდერის გამოვლენა.
ამიტომაც არავინ დაიწყოს იმის მტკიცება, რომ აბსულუტური ჭეშმარიტება ამა თუ იმ საბაბიდან გამოდინარე მასში გამოვლინდა.
ჩვენ მორმენალი ადამიანები არ გვესაჭიროება, ჩვენ მტკიცე და ჭეშმარიტების მაძიებელი მიამიტი ადამიანები გვსურს. გადარჩენა-მხსნელობის რწმენაში მაძიებელი და კეთილის მქმნელნი, ხოლო მათი ფასის საზომი მათი საქმენი.
ჩვენ გვსურს ჩვევლებრივი ადამიანები, რომელნიც გულუბრყვილო ადამიანებისთვის მაგალითად გამოდგებიან.
მაგრამ ამ ყველაფრის საპირისპიროდ მშრომელი, გონებამახვილი, ბრძენი და რაც ყველაზე მთავარია ღვთისმოსავი და ღვთისმადლიერი უნდა იყვნენ…
განა არ არის საკმარისი!
ბევრის კი, მომივიდა…
როცა დიადი ღმერთი თვის მეგობრებს განგვიმარტავს, მათში ორი თვისების არსებობის აუცილებლობას ბრძანებს: მაშ, იცოდეთ, რომ უეჭველად, ღვთის მეგობრებს არც შიში ექნებათ და არც ინაღვლებენ ეგენი!
(მათ) რომელთაც ირწმუნეს და იყვნენ მოკრძალებულნი,
მოკრძალება, მორწმუნისათვის იმუნიტეტის მსგავსი რამაა. როგორც იმუნიტეტის გამომუშავებისათვის საჭიროა, რეგულარული კვება, რეგულალური დასვენება, რეგულარული მოძრაობა, სუფთა ჰაერი და ა. შ. მორწმუნის იმუნეტეტისათვის აუცილებელია ჭეშმარიტი რწმენა და კეთილი საქმე. ამიტომაც აუცილებელია შევეჯიბროთ ერთმანეთს სიკეთის კეთებაში და ამასთან ერთად უზენაესისადმი მოკრძალებით ვიცხოვროთ. სწორედ მაშინ იქნება შესაძლებელი, რომ მოკრძალებამ დაგვიცვას. როგორც იმუნიტეტი გვიცავს უამრავი მიკრობისგან. თუკი აღმოვჩნდებით იმუნიტეტის გარეშე ან სუსტი იქნება, მაშინ კარანტინშიც, რომ მოგვათავსონ და ყველა ექიმი თავს გვეხვეოდეს არაფერი გვეშველება. თუკი ჩვენი შრომითა და გარჯით მონაპოვარი რწმენა და კეთილი საქმე არ გაგვაჩნია, ან მოკრძალება, რომელიც რაღაცა დროის მონაკვეთში ამათ შეგვძენს, მითუმეტეს ამ ეპოქაში, როცა ცოდვის ჩადენის ალბათობა ძალიან დიდია, მშობლებზე, მასწავლებლებზე, წინამძღოლებზე ან ლიდერებზე დაყრდნობით გადარჩენის იმედი ნურავის გვექნება.
არავის უნდა თქვენგან მხსნელობა: აუცილებელია ჭეშმარიტი გზას. ჭეშმარიტი გზა.
კეთილი სურვილებით, ღმერთს ებარებოდეთ