ტყუილად ღელავ მორწმუნე ადამიანო.
ტყუილად ღელავ მორწმუნე ადამიანო.
მიაღწიო სამოთხეს და იქ ადგილი აღარ გამოინახოს?!
კვოტით იყოს იქ მოხვედრა და ეს კვოტაც გამჭრიახე ადამიანებმა შეავსონ, მაშინ რა უნდა ეშველოთ მათ?
გარეთ უნდა დარჩნენ, ა’რაფზე თუ აგუზგუზებულ ჯოჯოხეთში განწესდნენ?…
ხომ ხედავთ რამდენი საფიქრალი გაუჩნდა ადამიანს, რაღა მოიმოქმედოს აღარ უწყის?!
გამოსავალს ვეღარ პოულობს და ჰგონია, რომ კონკურენტს ფეხს თუ გამოკრავს ან მახეს დაუგებს და მოისვრის ჯოჯოხეთში მისთვის სამოთხეში ადგილი გათავისუფლდება.
მორწმუნე ადამიანო, ამგვარ უაზრობას და ეშმაკის ჩურჩულს რატომ უხსნი გზას, რატომ აძლევ საშუალებას დაისადგუროს შენს გულში და სულში!
სწორედაც, როგორც ცეცხლი ვერ ძღება შეშით, ჯოჯოხეთიც ადამიანებით და ქვებით ვერ გაძღება, რომელნიც საწვავად არიან გამზადებულნი. ყოველთვის, როცა ჯოჯოხეთისთვის გამზადებულს ჩაუშვებენ, გუზგუზითა და ღრიალით შემოსძახებს: „ჰელ მინ მეზიდ! განა მეტი აღარ არიან!“
სამოთხეც სწორედ ასეა, იქ ადგილის კრიზისი არ არსებობს. იაპონელები, სულ რამოდენიმე კუნძულზე ცხოვრობენ… ერთ-ერთ მუსლიმს იაპონელებისთვის ყურანის ის აიათები წაუკითხავს, სადაც სამოთხე არის ახსნილი, იაპონელები სიხარულისგან ჭკუიდან გადასულან. რატომ: იმიტომ, რომ ყურანი საუბრობს „სამოთხეზე, რომლის სივრცე ცანი და დედამიწაა…!“ თუკი ღვთის სიტყვას ყურანს და შუამავალის სუნნეთს გადავხედავთ დავინახავთ, რომ იმიერ სამყოფელში ანუ სამოთხეში კვოტის პრობლემა არ არსებობს.
მაშ, რატომ მიდის ადამიანი იმ დასკვნამდე ან რატომ ეცდება, რომ ყველა გარდა მისი ჯოჯოხეთში გაისტუმროს. რატომ…? რატომ…? რა დააშავეს იმ ადამიანებმა, რატომ ისტუმრებს ჯოჯოხეთში მათ, რომელნიც არ არიან მისი მსგავსნი, რომელნიც არ იცმევენ მისნაირად, არ ფიქრობენ ისე, როგორც იგი ან არ განსჯიან, არ აქვთ სიმპატიები იმ ჯგუფის ან საზოგადოების მიმართ, რომელთა მიმართ ის გამოხატავ სიმპატიას. საცოდავო ადამიანო, ეს ძალისხმევა და ამ ყველაფრისთვის ენერგიის გახარჯვა არის უაზრო და უშედეგო, რომელიც მხოლოდ და მხოლოდ ჯოჯოხეთში საწვავად შეგანთებს.
ასე, რომ სჯობს დაანებო თავი სხვისთვის განაჩენის გამოტანას და საკუთარი სულისთვის იზრუნო. განა შენში არის სამოთხის მკვიდრთა თვისებები, ჭეშმარიტ მორწმუნეთა თვისებები, სამართლიანი ადამიანის თვისებები და ა.შ? სხვის კრიტიკას და განსჯას შეეშვი და დაბლა დაეშვი, სადაცაა ღვთისმორჩილის ადგილი!
მეტოქეობას და გაუტანლობას შეეშვი. გაუდექი იმისკენ, რომელიც ჭეშმარიტებას გაზიარებს, რომელიც არის სიკეთის ქმნის, სიკეთისკენ მოწოდების, ერთ მუშტად შეკვრის გზა და ეცადე, რომ აღზარდო და დატოვო ისეთი შთამომავლობა, რომელიც შენს სულს მარად აცხონებეს. შექმნა ისეთი ნამუშევარი, რომელიც ყველას გულებში რწმენას გააღვივებს და აღმოაცენებს. შეეშვი ამა თუ იმ ადამიანის ჯოჯოხეთში განწესებას! ეს შენი, ჩემი ან ჩვენი საქმე არ არის! აუცილებელია ყველამ ჩვენს მდგომარეობას მივხედოთ! თავის გადარჩენაზე ვიფიქროთ და სხვა ჯოჯოხეთისკენ კი არა სამოთხისკენ წავიყვანოთ. შევეცადოთ, რომ იმ დღისთვის, როცა ვერავინ ვერავის შეეწევა საგზალი წავიმძღვაროთ.
ხომ ხედავთ რამდენი საფიქრალი გაუჩნდა ადამიანს, რაღა მოიმოქმედოს აღარ უწყის?!
გამოსავალს ვეღარ პოულობს და ჰგონია, რომ კონკურენტს ფეხს თუ გამოკრავს ან მახეს დაუგებს და მოისვრის ჯოჯოხეთში მისთვის სამოთხეში ადგილი გათავისუფლდება.
მორწმუნე ადამიანო, ამგვარ უაზრობას და ეშმაკის ჩურჩულს რატომ უხსნი გზას, რატომ აძლევ საშუალებას დაისადგუროს შენს გულში და სულში!
სწორედაც, როგორც ცეცხლი ვერ ძღება შეშით, ჯოჯოხეთიც ადამიანებით და ქვებით ვერ გაძღება, რომელნიც საწვავად არიან გამზადებულნი. ყოველთვის, როცა ჯოჯოხეთისთვის გამზადებულს ჩაუშვებენ, გუზგუზითა და ღრიალით შემოსძახებს: „ჰელ მინ მეზიდ! განა მეტი აღარ არიან!“
სამოთხეც სწორედ ასეა, იქ ადგილის კრიზისი არ არსებობს. იაპონელები, სულ რამოდენიმე კუნძულზე ცხოვრობენ… ერთ-ერთ მუსლიმს იაპონელებისთვის ყურანის ის აიათები წაუკითხავს, სადაც სამოთხე არის ახსნილი, იაპონელები სიხარულისგან ჭკუიდან გადასულან. რატომ: იმიტომ, რომ ყურანი საუბრობს „სამოთხეზე, რომლის სივრცე ცანი და დედამიწაა…!“ თუკი ღვთის სიტყვას ყურანს და შუამავალის სუნნეთს გადავხედავთ დავინახავთ, რომ იმიერ სამყოფელში ანუ სამოთხეში კვოტის პრობლემა არ არსებობს.
მაშ, რატომ მიდის ადამიანი იმ დასკვნამდე ან რატომ ეცდება, რომ ყველა გარდა მისი ჯოჯოხეთში გაისტუმროს. რატომ…? რატომ…? რა დააშავეს იმ ადამიანებმა, რატომ ისტუმრებს ჯოჯოხეთში მათ, რომელნიც არ არიან მისი მსგავსნი, რომელნიც არ იცმევენ მისნაირად, არ ფიქრობენ ისე, როგორც იგი ან არ განსჯიან, არ აქვთ სიმპატიები იმ ჯგუფის ან საზოგადოების მიმართ, რომელთა მიმართ ის გამოხატავ სიმპატიას. საცოდავო ადამიანო, ეს ძალისხმევა და ამ ყველაფრისთვის ენერგიის გახარჯვა არის უაზრო და უშედეგო, რომელიც მხოლოდ და მხოლოდ ჯოჯოხეთში საწვავად შეგანთებს.
ასე, რომ სჯობს დაანებო თავი სხვისთვის განაჩენის გამოტანას და საკუთარი სულისთვის იზრუნო. განა შენში არის სამოთხის მკვიდრთა თვისებები, ჭეშმარიტ მორწმუნეთა თვისებები, სამართლიანი ადამიანის თვისებები და ა.შ? სხვის კრიტიკას და განსჯას შეეშვი და დაბლა დაეშვი, სადაცაა ღვთისმორჩილის ადგილი!
მეტოქეობას და გაუტანლობას შეეშვი. გაუდექი იმისკენ, რომელიც ჭეშმარიტებას გაზიარებს, რომელიც არის სიკეთის ქმნის, სიკეთისკენ მოწოდების, ერთ მუშტად შეკვრის გზა და ეცადე, რომ აღზარდო და დატოვო ისეთი შთამომავლობა, რომელიც შენს სულს მარად აცხონებეს. შექმნა ისეთი ნამუშევარი, რომელიც ყველას გულებში რწმენას გააღვივებს და აღმოაცენებს. შეეშვი ამა თუ იმ ადამიანის ჯოჯოხეთში განწესებას! ეს შენი, ჩემი ან ჩვენი საქმე არ არის! აუცილებელია ყველამ ჩვენს მდგომარეობას მივხედოთ! თავის გადარჩენაზე ვიფიქროთ და სხვა ჯოჯოხეთისკენ კი არა სამოთხისკენ წავიყვანოთ. შევეცადოთ, რომ იმ დღისთვის, როცა ვერავინ ვერავის შეეწევა საგზალი წავიმძღვაროთ.ხომ ხედავთ რამდენი საფიქრალი გაუჩნდა ადამიანს, რაღა მოიმოქმედოს აღარ უწყის?!
გამოსავალს ვეღარ პოულობს და ჰგონია, რომ კონკურენტს ფეხს თუ გამოკრავს ან მახეს დაუგებს და მოისვრის ჯოჯოხეთში მისთვის სამოთხეში ადგილი გათავისუფლდება.
მორწმუნე ადამიანო, ამგვარ უაზრობას და ეშმაკის ჩურჩულს რატომ უხსნი გზას, რატომ აძლევ საშუალებას დაისადგუროს შენს გულში და სულში!
სწორედაც, როგორც ცეცხლი ვერ ძღება შეშით, ჯოჯოხეთიც ადამიანებით და ქვებით ვერ გაძღება, რომელნიც საწვავად არიან გამზადებულნი. ყოველთვის, როცა ჯოჯოხეთისთვის გამზადებულს ჩაუშვებენ, გუზგუზითა და ღრიალით შემოსძახებს: „ჰელ მინ მეზიდ! განა მეტი აღარ არიან!“
სამოთხეც სწორედ ასეა, იქ ადგილის კრიზისი არ არსებობს. იაპონელები, სულ რამოდენიმე კუნძულზე ცხოვრობენ… ერთ-ერთ მუსლიმს იაპონელებისთვის ყურანის ის აიათები წაუკითხავს, სადაც სამოთხე არის ახსნილი, იაპონელები სიხარულისგან ჭკუიდან გადასულან. რატომ: იმიტომ, რომ ყურანი საუბრობს „სამოთხეზე, რომლის სივრცე ცანი და დედამიწაა…!“ თუკი ღვთის სიტყვას ყურანს და შუამავალის სუნნეთს გადავხედავთ დავინახავთ, რომ იმიერ სამყოფელში ანუ სამოთხეში კვოტის პრობლემა არ არსებობს.
მაშ, რატომ მიდის ადამიანი იმ დასკვნამდე ან რატომ ეცდება, რომ ყველა გარდა მისი ჯოჯოხეთში გაისტუმროს. რატომ…? რატომ…? რა დააშავეს იმ ადამიანებმა, რატომ ისტუმრებს ჯოჯოხეთში მათ, რომელნიც არ არიან მისი მსგავსნი, რომელნიც არ იცმევენ მისნაირად, არ ფიქრობენ ისე, როგორც იგი ან არ განსჯიან, არ აქვთ სიმპატიები იმ ჯგუფის ან საზოგადოების მიმართ, რომელთა მიმართ ის გამოხატავ სიმპატიას. საცოდავო ადამიანო, ეს ძალისხმევა და ამ ყველაფრისთვის ენერგიის გახარჯვა არის უაზრო და უშედეგო, რომელიც მხოლოდ და მხოლოდ ჯოჯოხეთში საწვავად შეგანთებს.
ასე, რომ სჯობს დაანებო თავი სხვისთვის განაჩენის გამოტანას და საკუთარი სულისთვის იზრუნო. განა შენში არის სამოთხის მკვიდრთა თვისებები, ჭეშმარიტ მორწმუნეთა თვისებები, სამართლიანი ადამიანის თვისებები და ა.შ? სხვის კრიტიკას და განსჯას შეეშვი და დაბლა დაეშვი, სადაცაა ღვთისმორჩილის ადგილი!
მეტოქეობას და გაუტანლობას შეეშვი. გაუდექი იმისკენ, რომელიც ჭეშმარიტებას გაზიარებს, რომელიც არის სიკეთის ქმნის, სიკეთისკენ მოწოდების, ერთ მუშტად შეკვრის გზა და ეცადე, რომ აღზარდო და დატოვო ისეთი შთამომავლობა, რომელიც შენს სულს მარად აცხონებეს. შექმნა ისეთი ნამუშევარი, რომელიც ყველას გულებში რწმენას გააღვივებს და აღმოაცენებს. შეეშვი ამა თუ იმ ადამიანის ჯოჯოხეთში განწესებას! ეს შენი, ჩემი ან ჩვენი საქმე არ არის! აუცილებელია ყველამ ჩვენს მდგომარეობას მივხედოთ! თავის გადარჩენაზე ვიფიქროთ და სხვა ჯოჯოხეთისკენ კი არა სამოთხისკენ წავიყვანოთ. შევეცადოთ, რომ იმ დღისთვის, როცა ვერავინ ვერავის შეეწევა საგზალი წავიმძღვაროთ.
Comment here