იმამი აზამი ებუ ჰანიფე და ღვთისგმობა

იმამი აზამი ებუ ჰანიფე და ღვთისგმობა
დღეისათვის ღვთისგმობის იდეოლოგიას კარგი გასავალი აქვს. არ ვიცი სად
იშოვეს ეს გაურკვეველი წარმომავლობის ბეჭედი, რომ ყველას ვისაც
გადააწყდებიან ურწმუნოების ბეჭედს უსვამენ და ეს ერთგვარ ოსტატობად
მიაჩნიათ.
ისლამის ყოვლად ვრცელი სფერო, თავიანთი პატარა ჭკუის ჰორიზონტის
არეალის გასწვრივ ჰგონიათ, რომ ის, ვინც მათი გონების არეალისთვი
მიუღებელია ღვთისგმობით ადანაშაულებენ. სავარაუდოდ ყველა ცოდვა
ერთიდა იგივე კატეგორიაში ვერ მოისაზრება. ასე, რომ ყოფილიყო
უპირველესად მათი მეთაურობით ამ სფეროში ვერავინ მოხვდებოდა. რამეთუ
ყველა ადამიანს ასე თუ ისე რაღაც ცოდვა აწევს, ეს ხომ ადამიანის ბუნებაში
ისედაც არსებობს?!
ყველა ცოდვას ალკოჰოლური სასმელი ზემოქმედების ძალა, რომ ჰქონოდა,
ალბათ ფხიზელი არავინ იქნებოდა ამ ქვეყანაზე!
ამასთან ერთად ღვთისგმობა ბუმერანგივით, ბოლოს და ბოლოს თავის
პატრონს უკან მიუბრუნდება.
სწორედ ასეთ დროს, როცა გაუცხოების იდეოლოგია გამეფებულია მოდით და
იმამ ებუ ჰანიფესთვის დიად ღმერთს ნუ შესთხოვ შეწყალებას.
უდიდესი სწავლულის ამ თემის ირგვლივ მოსაზრება დღესაც ჩვენთვის
უდიდესი მაგალითი და გონების გამანათლებელია.
ჩვენ გადავწყვიტეთ მისი ერთი აბმავი გადაგვეთარგმნა, მოდით დავსხდეთ,
ერთად წავიკითხოთ და უდიდესი წინამძღოლი კიდევ ერთხელ მოწყალებით
მოვიხსენიოთ.
ებუ იუსუფი (ა.კ.ი.მ.) მოგვითხრობს:
ჰარიჯიტებმა გაიგეს, რომ ებუ ჰანიფე ამბობდა, ცოდვის საბაბით არავისთვის
დაიბრალებოდა ღვთისგმობა, ამ ჯგუფიდან 40 ადამიანი ხმალ აღერილი ებუ
ჰანიფესთან მოვიდნენ.
„-ებუ ჰანფე! იცოდე, რომ დღევანდელი დღე უკანასქნელია შენთვის ამიერი
ცხოვრებისა და საწყიდი იმიერისა. შენთან მოვედით რათა ორი შეკითხვა
დაგისვათ. ორივე შეკითხვა ჩვენთვის უცნობია. თუკი ამ ორ შეკითხვას თავი
დააღწია ისედაც კარგი! თუკი ჩაიჭრები იცოდე, რომ თავს წაგაცლით!“
ებუ ჰანიფემ ჰკითხა: ჩემს მიმართ მიუკერძოებულნი იქნებით?
„-მიუგეს“ კი.
ებუ ჰანიფე: „-ჯერ ხმლები ქარქაშში ჩააწყეთ! მათი ბრწყინვა თვალებს
მკვეთს!“ მიუგეს: „როგორ შეიძლება?! ჩვენ განზრახული გვაქვს შენი სისხლით
ხმელების გასვრა.“
ებუ ჰანიფე: „-მაშ, კარგი, დაიწყეთ!“
შეკითხვა დაუსვეს:
„მეჩეთის კარებთან ორი მიცვალებულია. მათ შესახებ რას მოგვახსენებ?
მათგან ერთ-ერთი ალკოჰოლური სასმისი დალევის დროს გარდაიცვალა.
ხოლო მეორემ; იმრუშა, როცა ფეხმძიმობა შეემჩნა, წამალი დალია და თავი
მოიკლა.
ახლა გვითხარი ამ ორი გარდაცვლილის შესახებ რას გვეტყვი?“
იმამი ებუ ჰანიფე შეეკითხა:
„-ეს ორი გარდაცვლილი იუდიანნი იყვნენ?“
-„არა!“ მიუგეს.
„-მაშ, ქრისტიანნი?“
„-არა, ქრისტიანები არ იყვნენ“.
მაშინ შეეკითხა „-თუკი ასეა, რომელი რწმენის მიმდევარნი იყვნენ?“
მიუგეს:
„იმ რწმენის მიმდევარნი, რომელიც არ აღიარებს სხვა ღვთაებას გარდა
ალლაჰისა და რომ მუჰამმედი მისი შეუამავალი ე.ი. მუსლიმები იყვნენ!“
„-მაშ, კეთილი, ისინი „ღვთის წიაღიდან მოვლენილი რაც რამ არის ყველაფერს
აღიარებდნენ?“
მიუგეს -„დიახ!“
„-მაშინ ახლა მითხარით ეს მოწმეობა ღვთისგმობაა თუ ღვთისრწმენა?“
მიუგეს „-ღვთისრწმენა!“
„-კარგი, მაშინ ახლა მიპასუხეთ ეს მოწმეობა რწმენის რა ნაწილია; ერთი
მეორედი, ერთი მესამედი თუ ერთი მეოთხედი?“
მიუგეს: „რწმენა რწმენაა, რწმენის ერთი მეორედი, ერთი მესამედი ან ერთი
მეოთხედი, როგორ შეიძლება!“
„-ე.ი. მაშინ, სრულყოფილი?“
მიუგეს: „რა თქმა უნდა სრულყოფილი!“ როცა დიალოგმა ამ წერტილამდე
მივიდა უდიდესმა სწავლულმა უთხრა:
„-ძალიან კარგი, აქედან გამომდინარე ის ცხედრები, რომელთა თაობაზეც მე
შეკითხვა დამისვით მორწმუნედ დაახასიათეთ თქვენვე!“
მათგან ერთ-ერთი ფეხზე წამოდგა: „-მეორე შეკითხვა დაუსვა, ისინი სამოთხის
მკვიდრნი იქნებიან თუ ჯოჯოხეთის ამაზე გაგვეცი პასუხი?“
ებუ ჰანიფემ ამ შეკითხვას შემდეგნაირად უპასუხა:
„მე ამ ორი ცხედარის თაობაზე წმ. ნუჰის თავისი თემის შესახებ პასუხს გაგცემ,
რომელნიც ამ ორ ცხედარზე ცოდვილნი იყვნენ. მან შემდეგნაირად უპასუხა:
„მიუგო: „მე არ მაქვს ცოდნა იმისა, თუ რას სჩადიან ისინი.
მხოლოდ ჩემი უფალი წარუდგენს მათ ანგარიშს, ნეტავ, გესმოდეთ ეს! (სურა
შუღერა 26/112-113)
,ასევე წმ. იბრაჰიმის მსგავსად გიპასუხებთ, რომლის თემი უფრო ცოდვილი
იყვნენ ვიდრე ეს ორი ცხედარი. მან ასე უთხრა:
„ღმერთო ჩემო! უეჭველად, მრავალი ადამიანი აცდუნეს მათ . აწ, ვინც მე
გამომყვება, უეჭველად, იგი ჩემიანია. ხოლო ვინც მე მეურჩება, მაშინ
უეჭველად, შენა ხარ შემნდობი, მწყალობელი.“ (სურა იბრაჰიმ 14/36)
ასევე წმ. ისა მერიემის შვილის მსგავსად გიპასუხებთ, რომლიც თემი უფრო
ცოდვილი იყო ვიდრე ეს ორი ცხედარი. მან ასე თქვა:
„და თუ მათ დასჯი, ეჭვი არ არსებობს, რომ ისინი შენი მსახურნი არიან. და თუ
მიუტევებ მათ, ეჭვი არ არსებობს, რომ შენა ხარ ძლევამოსილი, ბრძენი!“ (სურა
მაიდე 5/118)
და ბოლოს მათ შესახებ წმ. შუამავალ მუჰამმდეზე ზემოვლენილი აიათებით
გიპასუხებთ.
„და არ გეუბნები თქვენ, რომ ჩემთანაა ალლაჰის ხაზინები. და არ ვუწყი
უხილავს. და არ ვამბობ, რომ მე, უეჭველად, ანგელოზი ვარ. და არ ვამბობ,
რომელნიც თქვენს თვალში დამცირებულნი არიან, რომ მათ ალლაჰი
არასდროს მოჰმადლის სიკეთეს. ალლაჰი უკეთ უწყის იმას, რაც მათ
სულებშია . უეჭველად, მე მაშინ უსამართლოთაგანი ვიქნები.“ (სურა ჰუდი
11/31)
ამ ყველაფრის შემდე გაცოფებული ადამიანები დამწყნარდნენ ებუ ჰანიფე
მიმართეს:
„-დიდო სწავლულო! შენ ჩვენ გაგვანათლე და ამ გამოუვალი მდგომარეობიდ
გამოგვიყვანე! დიადმა ღმერთმა შენც ყველა ცუდისგან დაგიცვას! ჩვენ კი
დიად ღმერთს შევთხოვთ გვაპატიოს ის ცოდვები რაც უცოდინრობით
დაუშვით! შემდეგ კი, უდიდესი სწავლულის გამანათლებელ წრეს
შეუერთდნენ…
სწორედ ასე!
განმარტებას აღარ საჭიროებს!
თუმცა გონიერებას, წინდახედულობასა და მიუკერძოებულობას აუცილებლად
საჭიროებს.
დიადი ღმერთი იყოს ყველა ჩვენგანისა და უდიდესი სწავლულის შემწე და
მწყალობელი!